Nijntje in ouwhandsdierenpark

Nijntje in Ouwhansdierenpark

Nijntje ging eens met zijn moeder en zus naar Ouwhandsdierenpark.

Het was Woensdag en de zon scheen niet, maar de regen viel ook niet uit de lucht.

Ze kwamen bij de ingang. Moedernijn ging afrekenen terwijl Nijntje en haar zus keken naar de kooikarpers die aan het begin zaten. Moedernijn had afgerekend. Toen gingen ze naar de echte ingang. Ze kwamen lans een kooi met bijzondere vogels, daarna zagen ze een kooi met rode flamingo’s

‘Oh nee zei’ Nijntje ‘ze zijn niet meer roze’. Moedernijn lachte en zei: ‘Lieve Nijntje het zijn niet gewone flamingo’s het zijn bijzondere flamingo’s.’

‘Oh, dat is leuk’ zei Nijntje, maar ze vond het toch jammer dat ze niet roze zijn.

Toen kwamen ze bij een bordje waar: tijgerbos op stond. Ze gingen in de ingang van de tijgerbos. Nijntje ging vooraan en keek over het hek heen en zag tijgers. Ze waren helemaal oranje met de strepen van een soort zebra helemaal zwart.

Toen gingen ze naar de andere hek die zat rechts van het ingang maar, dat was geen tijger maar een giraf, zebra en een paar rare vogels die niet konden vliegen, ze hadden een soort pruik op want op hun hoofd zat een grote bol. Ze gingen uit de tijgerbos en kwamen bij een speeltuin ze gingen er naartoe.

Ze gingen naar een soort ladder daar klommen ze op. De mensen zagen er nu klein uit als je naar beneden keek. Nijntje zag opeens Moedernijn in het klein maar, toen ze goed keek en met haar neus snotterde zag ze NIJNTJEKOEKJES , die had Moedernijn uitgepakt als voedsel en natuurlijk voor Nijntje, maar voordat Nijntjes zus, Nijnnetje, kon roepen: ‘Stop’ sprong Nijntje al uit het hutje dat niet op de grond zat. Nijntje viel met een plof op het zand gelukkig deed het niet pijn want, Nijntje zag nu de NIJNTJEKOEKJES van heel erg dichtbij. Moedernijn zei: ‘Waarom sprong je uit dat hutje dat niet op de grond zat?’ Moedernijn klopte even het zand op Nijntjes hoofd weg. Toen antwoordde Nijntje: ‘Nou dat weet je natuurlijk wel. Ik zag dat jij die lekkere NIJNTJEKOEKJES vast had en toen moest ik wel springen.’

Moedernijn zei: ‘Kom Nijnnetje en Nijntje we gaan verder.’ Terwijl ze verder gingen gaf Moedernijn de NIJNTJEKOEKJES aan Nijntje.

Toen kwamen ze bij kamelen. Nijntje zei: ’Wat hebben die kamelen grote bulten. Ze hebben vast ‘keihard met hun ruggen gebotst’.

Moedernijn zei: ‘Nee Nijntje zo zijn ze geboren ze kunnen er niks aan doen. Ze bewaren er vet in zodat ze veel energie krijgen. Maar dat vinden ze heel normaal dat ze dat hebben Nijntje.’

Toen gingen ze verder, terwijl Nijntje soms eens denkt ‘waarom heb ik nooit gelijk?’’

Ze kwamen toen bij de ijsberen. Nijntje zegt opeens: ‘Wat is dat zielig. Hebben ze het niet koud mama?’

‘Nee hoor’ zegt Moedernijn zo leven ze. ‘Je hebt toch wel eens gehoord dat ijsberen in de Noordpool leven? Dus eigenlijk hebben ze het helemaal niet koud en ook omdat ze een warm vacht hebben daar komt de vrieskou niet doorheen.’

‘O ja’ zegt Nijntje Moedernijn gaat verder met praten: ‘de snoet van de ijsberen zijn wel koud omdat ze in de sneeuw moeten wriemelen en water omdat ze naar eten moeten zoeken.’

‘OOOOOOOH’ zegt Nijntje ‘dat wist ik niet’. Ze gingen verder naar de pinguïns. Nijntje gokte maar en zei:’Ze leven toch ook zo net als ijsberen mama.’

Moedernijn zegt: ‘Ja hoor Nijntje, zoiets, niet helemaal precies, maar wel een beetje, maar ze leven in Antarctica.’

‘Leuk voor ze’ zegt Nijntje ‘daar is het vast kouder.’ ‘Ja hoor!’ Zegt Moedernijn. Toen gingen ze weer verder.

Ze kwamen bij Zeehonden. Ze zwommen allemaal aan de kanten. Nijntje zag dat er één Zeehond 3 visjes ving.

Daarna gingen ze naar een restaurant. Er zat een binnenspeeltuin erin gebouwd met een heel klein riviertje er zat ook een groot bak van hout met water gevuld. Er zaten ook kooikarpers in. Net als het begin. Nijntje, Moedernijn en Nijnnetje gingen een tafel kiezen en aten een beetje friet, hamburgers en ice tea toen gingen Nijntje en Nijnnetje spelen in de binnenspeeltuin. Ze schommelden, klommen, sprongen, verstopten, renden, zaten en nog veel meer. Ze gingen daarna naar een zeeleeuwentheater. Aan het begin zag je een man en opeens kwam een spetterende zeeleeuw aan gelukkig spetterde de zeeleeuw niet naar het publiek. Toen kwam de tweede aan. Er daar kwam een mevrouw bij ze zei: ‘Mijn zeeleeuw is zwart en heet Lotte en ik dank jullie dat jullie naar onze zeeleeuwentheater zijn gekomen.’ De zwarte zeeleeuw sprong in het water en de andere zeeleeuw Lotte de zwarte zeeleeuw sprong er weer uit en pakte met zijn bek een hoepel dat aan de muur hing. Hij gaf het aan de man die intussen ook in het water was gesprongen. De andere zeeleeuw sprong door het hoepel dat de man vasthield. Daarna kwamen de 2 zeeleeuwen aan twee verschillende kanten en sprong in het water. Toen spetterde de zeeleeuwen het publiek nat. De zeeleeuwen zwaaide en er werd hard geklapt in hun handen. Dat was het einde van de theater.

Nijntje en de andere gingen naar het slangenhuis. Nijntje ging dicht bij Moedernijn staan. Ze zagen een soort klein jungle met glas eromheen en opeens sss… ze zagen een grote slang aan een tak hangen. Ze zagen ook een aquarium waar een krokodil in zat. Jammer genoeg zaten geen visjes op hem te wachten maar werd gelukkig wel gevoerd. Toen gingen ze weer verder en zagen een heel grote gele lijf, maar een heel klein slangenkopje het was een gele wurgslang. Ze gingen uit het slangenhuis.

Ze kwamen bij de vissen. Ze zagen in het begin gewone kleine vissen. Maar ze werden maar groter. Nijntje vroeg: ‘Waar halen ze die vissen vandaan?’Moedernijn zegt: ‘Ik denk dat ze naar andere landen toe gegaan zijn en daar hebben ze geprobeerd de vissen te vangen.’

‘Dat zou dan wel heel moeilijk zijn’ zegt Nijntje. Ze zagen zeepaarden, zeesterren, goudvissen, piranha’s, normale vissen, kooikarpers, krabben en kreeften. Toen was het de einde van Ouwhansdierenpark ze gingen weer met de auto terug naar Tiel. Thuis zei Nijntje

Dit is de leukste dag van mijn leven!!!

EINDE